POŁĄCZENIE BIELSKA I BIAŁEJ

Nikt nie negował potrzeby połączenia obu miast, problemem była jednak przynależność terytorialna nowego miasta i otaczających go powiatów do województwa krakowskiego lub województwa katowickiego. Miejscowy bialski działacz Polskiego Związku Zachodniego, sędzia dr Franciszek Rychlik opracował memoriał (poparty przez miejscowe władze), który został skierowany do Sejmu. Przyłączenie Bielska-Białej do województwa krakowskiego uzasadniał względami narodowościowymi. Podkreślał, że Bielsko z okolica od setek lat stanowiło niemiecka wyspę językową, którą należy poddać wpływom czysto polskiego ośrodka jakim jest Kraków. Zarazem Bielsko i Biała ze swym regionem stanowiłoby uzupełnienie przemysłowe raczej rolniczego województwa krakowskiego. Bielszczanie pewniej czuli się w ramach województwa katowickiego, obawiając się równocześnie dyskryminacji politycznej ze strony Krakowa oraz problemów z zaopatrzeniem w biednym regionie krakowskim. W sporze stosowano różne argumenty, historyczne, narodowościowe, regionalne, kulturalne. Analizowano bilety kolejowe (80% jeździło do Katowic, a 20% do Krakowa). Skompromitowano władze Białej po wielkim pożarze młyna Neumana, obarczając je winą za stratę tego strategicznego dla gospodarki obiektu. Ostatecznie wygrała opcja przyłączenia dwumiasta do województwa katowickiego. Ustawą z dnia 30 grudnia 1950 o zmianie granic województwa krakowskiego i katowickiego oraz Rozporządzenie Rady Ministrów z tego samego dnia o utworzeniu powiatu miejskiego Bielsko-Biała, zmiany granic powiatów: cieszyńskiego, wadowickiego i żywieckiego, zniesienie powiatu bialskiego i utworzenie powiatu oświęcimskiego fuzja weszła w życie z dniem 1 stycznia 1951 r. 20 stycznia w Ratuszu w Białej uroczystości połączenia miast Bielska i Białej, wybór nowego MRN w Bielsku-Białej – przew. Franciszek Niedziółka 17 lutego Miejska Rada Narodowa uchwałą „O zmianie nazw ulic połączonego miasta” zmieniła wszystkie historyczne nazwy ulic w obu miastach powołując na patronów w większości bohaterów polskiego i radzieckiego socjalizmu. nazwy zmieniono na: Jagiellońską i Zjednoczenia w Bielsku i Białej na Dzierżyńskiego. W Bielsku; 3 Maja na Lenina, Chrobrego na Wierzbową, Pl. Dunajewskiego na Pl. Fabryczny, Plac Kościelny na pl. Ks. Ściegiennego, Kasprowicza na Rutkowskiego, Długą na Pstrowskiego, Daszyńskiego na Gottwalda, Kazimierza Wielkiego i Rycerską na Gerszona Bogena Dua, Kozielec na Lompy, Mielczarskiego na A. Lampe, Niedziałkowskiego na Niedzielskiego Lenartowicza na Bronisława Czecha, Limanowskiego na Korczaka, Listopadową na Findera, Londzina na Kostki- Napierskiego, Łukową na Pankiewicza, Ogrodową na Miczurina, Orłowskiego na Ostrowskiego, Paderewskiego na Czajkowskiego, pasaż KKO na Przechód, Pasaż Jagiellonów na Pasaż Schodowy, Polną na Kosynierów, Poniatowskiego na Piotra Bardowskiego, Regera na W. Orkana, Rumana na J. Osterwy, Różaną na Zaułek, Rzeźniczą na Róży Luksemburg, Sadowa na Owocową, Staszica na Woroszyłowa, Sokoła na Parkową, plac św. Mikołaja na Plac Armii Czerwonej, św. Trójcy na Thälmanna, plac Wolności na plac Zwycięstwa, Wilsona na Janka Krasickiego, ul. Wolności na Czapajewa, Stromą na Słowackiego, Żymierskiego na Marksa. W Białej; Asnyka na Towarową, Batorego na Curie- Skłodowskiej, Bandurskiego na Rychlińskiego, Brzozową na Łysenki, Graniczną na Hanki Sawickiej, Cyniarską na Dunajewskiego, Bolesława Chrobrego na Bohaterów Westerplatte, Grunwaldzką na Dunikowskiego, Głowackiego na B. Prusa, Kościuszki na Dygasińskiego, Konopnickiej na Zapolskiej, Kopernika na Garibaldiego, Kościelna na Ks. Brzóski, Kilińskiego na E. Dembowskiego, Krasińskiego na Łukasińskiego, Limanowskiego na W. Broniewskiego, Łukasiewicza na Lermontowa, Miarki na Małgorzaty Fornalskiej, Moniuszki na W. Żeleńskiego, Mickiewicza na Lelewela, Piastowską na B. Śmiałego, Pułaskiego na Niemcewicza, Ratuszowa na Bohaterów Salingradu, Reja na Gorkiego, Reymonta na T.T. Jeża, Rynek na plac Wojska Polskiego, Stojałowskiego na Koniewa Sukienniczą na Szkolną, Słowackiego na 8 Marca, Sobieskiego na Thoreza, Stawową na Sadową, Sienkiewicza na Majakowskiego, Szpitalną na Buczka, Tarnowskiego na Bogusławskiego, Zamkową na Boczną, Żeromskiego na Poniatowskiego, Żółkiewskiego na Czechowa, Paderewskiego na Hübnera, Narutowicza na Tuwima.
W wyniku tej samej reformy administracyjnej połączono Komorowice Śląskie z Krakowskimi w jedną gromadę, wydzielenie Wapienicy z gminy Jaworze, powstanie gromady Hałcnów, Kamienica, Stare Bielsko, Mikuszowice Śląskie, Mikuszowice Krakowskie, Straconka. Zmiany objęły także bielską mapę kościelną, na której pojawiło się kilka nowych parafii.

Adrian Orawski