Z roku na rok rośnie liczba Polaków źle lub bardzo źle oceniających swój stan wzroku. Choć najczęściej stawianą diagnozą pozostaje krótkowzroczność, z uwagi na strukturę demograficzną społeczeństwa, czyli po prostu jego starzenie się, tuż za nią plasuje się starczowzorczność (prezbiopia) - zespół zmian fizjologicznych, które zachodzą w oku wraz z wiekiem i objawiają się postępującymi zaburzeniami akomodacji.

Pocieszający jest fakt, że spada odsetek naszych rodaków, którzy nigdy nie badali wzroku, ale wciąż są tacy, którzy zamiast zdecydować się na wizytę u okulisty albo optometrysty wybierają zakup okularów korekcyjnych w supermarkecie albo na stacji benzynowej. Aż chciałoby się rzec - na oko… Choć trudno uwierzyć, statystycznie co druga osoba ma zdiagnozowaną jakąś wadę bądź chorobę oczu i nosi okulary albo soczewki kontaktowe. 

Krótkowzroczność

Krótkowzroczność może być uwarunkowana genetycznie albo rozwinąć się w związku z nieprawidłowymi nawykami takimi, jak:

  • codzienne wielogodzinne korzystanie z urządzeń ekranowych (komputer, tablet, smartfon, telewizor);
  • unikanie przerw podczas pracy/odpoczynku z w/w urządzeniami;
  • korzystanie z komputera/smartfonu przy niewłaściwym oświetleniu;
  • zbyt długie przebywanie w pomieszczeniach ze sztucznym światłem;
  • źle zbilansowana dieta pozbawiona witamin, minerałów oraz innych składników niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania wzroku.

Czego doświadcza krótkowidz? Dobrze widzi z bliska, źle z daleka. Im wyższa wada, tym mniejsza odległość, z której widzi się wyraźnie. 

W zależności od stopnia zaawansowania krótkowzroczność dzielimy na:

  • małą – nazywaną też szkolną, do -3D,
  • średnią – między -3D a -6 D (wg niektórych źródeł między -3D a -8D)
  • dużą – powyżej -6D (wg niektórych źródeł powyżej – 8D)

Dalekowzroczność

Dalekowzroczność to potoczna nazwa nadwzroczności. Choć uznajemy, że  dalekowidz – w odróżnieniu od krótkowidza – ma kłopoty z wyraźnym widzeniem przedmiotów usytuowanych blisko oczu, najczęściej ma on problem z wyraźnym postrzeganiem przedmiotów z każdej odległości. Dopóki soczewka ma duże możliwości akomodacyjne (dzieci mają zdolność akomodacji nawet do 14 dioptrii!) wada może pozostawać nierozpoznana i mówimy wówczas o dalekowzroczności utajonej. Jednak taki długotrwały wysiłek akomodacyjny ma swoją cenę: wada w końcu się ujawni i będzie wymagała korekcji.

W zależności od wielkości wady wyróżnia się nadwzroczność:

  • małą (do +2,5D)
  • średnią (+2,5D do +6,0D)
  • dużą (ponad +6,0D)

Wraz z krótko- i dalekowzrocznością diagnozowany bywa astygmatyzm.

Astygmatyzm

Astygmatyzm to problem z widzeniem wynikający z wadliwie zbudowanej rogówki lub soczewki. Kiedy układ optyczny oka nie jest w stanie prawidłowo skupić promieni świetlnych na siatkówce, pojawiają się takie dolegliwości, jak: rozmyte widzenie, falowanie obrazu, zaburzenia poczucia przestrzeni, krzywienie się linii prostych oraz kiepski kontrast. 

Okuliści klasyfikują astygmatyzm następująco:

  • astygmatyzm niski – do 1 dioptrii,
  • astygmatyzm średni – od 1 do 2 dioptrii,
  • astygmatyzm wysoki – od 2 do 3 dioptrii,
  • astygmatyzm bardzo wysoki – od 3 dioptrii.

Starczowzroczność

Starczowzroczność związana jest z postępującym zesztywnieniem soczewki i osłabiającą się zdolnością akomodacji oka (mięśnie akomodacyjne robią się coraz słabsze). Zmianom tym nie da się zapobiec – wynikają z naturalnego zużycia naszego organizmu. 

Paradoksalnie szacuje się, że problem starczowzroczności najpóźniej dotyka osoby krótkowzroczne!

Starczowzroczność daje następujące objawy:

  • niemożność przeczytania tekstu z bliska – im mniejsze litery, tym większy kłopot,
  • ból głowy i zmęczenie wzroku, kiedy patrzymy z bliska,
  • kłopoty z akomodacją wzroku w tzw. szarej godzinie (kiedy zapada zmrok albo tuż po jego zapadnięciu).

Zespół suchego oka

Zespół suchego oka najczęściej diagnozowany jest u osób, które długo pracują przed komputerem, przebywają w klimatyzowanych pomieszczeniach lub noszą soczewki kontaktowe. Zwykle wszystkie te trzy warunki występują łącznie…

Choroba ta związana jest z zaburzeniami wydzielania i składu tzw. filmu łzowego, czyli wydzieliny gruczołów łzowych, która jest rozprowadzana na powierzchni oka aby go nawilżać i chronić. 

Zespół suchego oka to cała lista objawów:

  • przekrwienie spojówek a nawet całych gałek ocznych,
  • uczucie ciała obcego lub piasku pod powiekami,
  • pieczenie, swędzenie, kłucie,
  • nadmierne męczenie się oczu,
  • bolesność przy ruchach powiek,
  • nadwrażliwość na światło.

ZSO leczy się objawowo, aby nie dopuścić do przejścia w zaawansowane stadium choroby, w którym często stwierdza się punktowe ubytki nabłonka w dolnej części rogówki lub w obrębie szpary powiekowej.

Krótkowzroczność, dalekowzroczność, astygmatyzm oraz starczowzroczność można skutecznie korygować, poprawiając jakość życia pacjentów. Obok okularów korekcyjnych oraz soczewek kontaktowych, mamy obecnie możliwość korzystania z osiągnięć laserowej chirurgii refrakcyjnej. Poznaj nasze nowoczesne metody laserowej korekcji wzroku zaawansowany i bardzo precyzyjnym szwajcarskim laserem.

Artykuł sponsorowany