W Wielką Sobotę, tradycyjnie bielszczanie święcili pokarmy w swoich parafiach. Zwyczaj ten został zapoczątkowany na dworach szlacheckich, gdzie wszystkie potrawy śniadania wielkanocnego musiały zostać poświęcone. Odwiedzanie domostw zajmowało duchownym dużo czasu, więc biskupi przenieśli go do kościoła. W okresie międzywojennym jeszcze na wielu wsiach święcono w wielkich koszach całe wielkanocne śniadanie. W obecnych czasach święcimy tylko wybrane pokarmy.
Symbolem życia i zmartwychwstania są jajka. Wędlina i masło- bogactwa. Natomiast sól to trwałość, nieśmiertelność oraz ochrona życia ludzkiego od rozkładu i popsucia. Baranek wielkanocny jest odniesieniem do Baranka Bożego i jego ofiary. Nieodłączny na świątecznym stole chrzan uświadamia nam gorycz męki Chrystusa.
W wielu miastach powstał nowy zwyczaj święcenia pokarmów przed kościołem. Na czas obrzędu wierni pozostawiają tam koszyki na wystawionych stołach.
                                                                                                                                    Joanna Batkowska