Realizatorzy spektaklu mierzą się z najbardziej nieujarzmionym i metaforycznym utworem Witolda Gombrowicza. Czy cienie otaczające głównego bohatera Henryka to reakcja na traumatyczne wydarzenia? Mary senne? Czy może widma profetyczne zwiastujące kolejne rewolucje?

Bierzemy udział niejako w rytuale, w świecie stwarzanym przez bohatera, gdzie nadzieje i oczekiwania zderzają się z figurą rodziny. Widzimy świat takim, jakim go stwarzamy - to próbuje powiedzieć nam Gombrowicz.

Realizatorzy wchodzą w dyskusję z klasykiem, tworząc niezwykle plastyczną rzeczywistość postapokaliptyczną, gdzieś pomiędzy jednym konfliktem zbrojnym a drugim, w tej rzeczywistości odnajdując człowieka, jednostkę, ofiarę tych nawałnic. ”Ja jestem syn wojny” - wykrzykuje Henryk rodzinie czy też marom, które stworzył jego zmęczony umysł. Ta autodefinicja głównego bohatera nosi w sobie wielki manifest i ból. Jest niejako kluczem do inscenizacji realizatorów.
Agata Biziuk

Reżyseria
Agata Biziuk

Scenografia
Marika Wojciechowska

Muzyka
Piotr Klimek

Ruch sceniczny
Krystyna Lama Szydłowska

Aktorzy
Martyna Gajak
Marta Popławska
Maciej Jabłonowski
Włodzimierz Pohl
Radosław Sadowski